Hayata tam bitti derken, yeniden başlamanın, azim ve umudun canlı hikayesi Yasemin'in yaşamı.
Doğduğunda taze kır çiçeklerini andırdığı için bu ismi koymuştu annesi. Yasemin... Kendisi gibi bahtı da güzel olsun, aydınlık yüzü hiç solmasın diye. Bin bir nazla büyüdü Yasemin. Sevgiyle, ilgiyle, şefkatle.
Serpildi, genç kız oldu. Onsekiz yaşındayken aynı köyde büyüyen bir gençle evlendirildi. Ellerinde Yasemin çiçeği yoktu ama bembeyaz gelinlikler içinde, kendisi zaten bir çiçekti. Umutları da gelinliği kadar beyazdı Yasemin'in. Mutlu bir yuva kurmak, çocuklarını sevgiyle büyüten bir anne olmaktı tek dileği.
Keşke bütün hayallerimiz gerçek olabilseydi. Ama olmuyor. Hayatın gerçekleri soğuk bir şamar gibi çarpıyor yüzümüze çoğu zaman. Yasemin için de artık hayal dolu günler geride kalmış, hayatın acı gerçeklen önüne setler çekmişti.
Yasemin kısa sûrede çiçek gibi soldu, sarardı. Mutsuzdu. Yolunda gitmeyen bir şeyler vardı. Çözmek için uğraştı ama olmadı. Korkuya kapıldı, çaresizdi. Onun için tek kurtuluş daha tazla acı çekmeden bu dünyadan ayrılmaktı.
Cahildi, hem de çok cahil, intiharı denedi. Başaramadı, izin verilmemişti bu dünyadan ayrılmasına. Daha yaşaması gerekiyordu. İnsanın her istediği istediği zaman olmuyordu işte. Bunu anlaması gerekiyordu. Öğreneceği, yaşayıp göreceği daha neler vardı.
Çok acı bir tecrübe oldu bu, Yasemin için. Çünkü silah yüzünde patlamış, ağzı ve burnu tamamen parçalanmıştı. O güzel yüzden geriye, korku filmlerini andıran, korkunç bir görüntü kalmıştı.
Şimdi yaşamak çok daha zordu. Olanları kime, nasıl açıklayacaktı. Yeni durumunu nasıl kabullenecekti. Bundan sonrası ne olacaktı.
Gecenin en koyu siyahı şafağa yakın olan zamandır derler. Bir kapı kapanırsa başka biri açılır derler, insanı hayata bağlayan en önemli şeyin umut olduğunu söylerler. Hepsi doğru. Yasemin her şeye yeniden başlayacaktı.
Güçlü olması gerekiyordu. Yeni bir hayat önü bekliyordu. Madem henüz bu dünyadan ayrılmasına izin verilmiyordu o halde yaşamalıydı.
Bütün güçlüklere göğüs gererek, yeniden dünyaya gelmiş gibi. Tek başına. İnanılmaz gayret gösterdi. Sadece morale ve desteğe ihtiyacı vardı. Onu da buldu.
Önce bir kız yurdunda barındı. Sonra yaşlı bir teyzeye bakmak üzere Ankara'ya geldi Bu arada kazandıklarıydı Bağ-Kur primlerini ödüyordu. Bu onun için çok önemliydi. Çünkü, yüzünün artık eski haline dönmesi imkansızdı ama, bir dizi ameliyatla belli bir şekle girmesi mümkündü.
Fakat İnsan bazen bir felaketle karşılaşınca, sanki diğerleri onu Takip ediyor. Yasemin'in baktığı teyze kısa süre içinde vefat etti. İşsiz kalmıştı. Parasızdı. Köyüne dönemezdi. Ailesi sahip çıkmıyordu. Hala peçeyle dolaşmak zorundaydı. Ameliyatları bitmemişti, umutları yeniden karardı.
Yaşama gücünü kaybediyor, ancak onu kendi kendine sonlandıramayacağını biliyordu. Hayatı veren, istediği zaman kendisi alabilirdi. Buna kesinlikle inanıyordu.
Yılmadı. Bir hastanede temizlik işçisi olarak işe başladı. Mamak taraflarında küçük bir gecekondu kiraladı. Aldığı ücret ancak kira ve yol parasını karşılıyordu. Ama olsun, sigortasının işliyor olması daha önemliydi.
Ameliyatlar devam ediyordu. Önce burun oluşturmak için uğraşıldı. Vücudun başka yerlerinden küçük kemik parçaları alınıp burun kanadı yapıldı. Sonra ağıza biçim vermek için damak ve dişler yapıldı, takıldı.
Yasemin çalıştığı işyerinde maske takıyor. Ancak o, kendisiyle barışmış. Önceden çıkaramadığı peçesini artık rahatlıkla çıkararak dolaşabiliyor.
Bu arada eşinden boşanmak için dava açtı. İlköğretim diploması alabilmek için Açık Öğretim'e kaydoldu. Derslerine çalışıyor. Okula yeni başlayan çocuklar gibi sevinçli ve heyecanlı. Yoksul, çileli ama, genç bir kadın olarak geleceğe ve yaşama dair umutlarını kaybetmedi.
Hayata tam bitti derken, yeniden başlamanın, azim ve umudun canlı hikayesi Yasemin'in yaşamı. Destek olunursa, sahip çıkılırsa hayatı değişecek daha nice Yaseminler var çevremizde.
Kader Güngör
Ankara Şube / Kurumsal İletişim Müdürü
Konu: Deniz Feneri Yassemin Hikayesi 
Perş. 18 Eyl. 2008, 17:42
